ไม่ว่าคุณจะจัดการกับผู้ใหญ่ที่ทำงานในภาคเอกชน หรือ นักเรียนที่ต้องการบรรลุเป้าหมายทางการศึกษา มุมมองทั้งสองนี้มีพื้นฐานมาจากการใช้เวลาอย่างมีประสิทธิภาพ โดยทั่วไปแล้วกฎหมายส่วนใหญ่จะกำหนดเวลาพักกลางวันอย่างเป็นทางการ รวมถึงเวลาพักสั้น ๆ สำหรับความต้องการส่วนบุคคล เช่น การใช้ห้องน้ำ อย่างไรก็ตาม เป็นความรับผิดชอบของคุณในฐานะผู้ดูแลวิทยาเขตหรือผู้สอนที่จะต้องมั่นใจว่าเวลาที่กำหนดเหล่านี้จะถูกปฏิบัติตามและพนักงานของคุณจะไม่ทำงานหนักเกินไป สุดท้ายนี้ ไม่เพียงแต่จะช่วยปรับปรุงประสิทธิภาพในที่ทำงานของคุณ แต่ยังช่วยรักษาขวัญและกำลังใจและสิทธิของสมาชิกในทีมของคุณ ดังนั้น การรู้กฎหมายแรงงานของรัฐของคุณอย่างละเอียดจึงเป็นสิ่งที่ผู้ดูแลการศึกษาทุกคนควรปฏิบัติ
กลับไปที่กฎหมายการพักผ่อน เมนเป็นรัฐในสหรัฐอเมริกาที่ปฏิบัติตามเวลาพักกลางวันขั้นต่ำ 30 นาทีที่แนะนำในระดับชาติ และ 10 นาทีในช่วงเวลาสี่ชั่วโมง นอกจากนี้ เขตหรืออำเภอท้องถิ่นของคุณอาจขยายระยะเวลาการพักที่บังคับได้เช่นกัน คุณควรตรวจสอบว่ารัฐของคุณอนุญาตให้สูบบุหรี่ในช่วงเวลาพักที่กำหนดเหล่านี้หรือไม่ เมนยังเป็นหนึ่งในรัฐที่ได้รวมเวลาพักสั้น ๆ ไว้ในรหัสขั้นตอนการบริหารของตน ซึ่งหมายความว่าผู้สอนมืออาชีพต้องหยุดพักตามที่กำหนด อีกครั้ง รายละเอียดอาจแตกต่างกันในประเทศไทย แต่ยังอาจมีข้อจำกัดบางประการเกี่ยวกับระยะเวลาที่ผู้ดูแลการศึกษาสามารถทำงานได้โดยไม่มีโอกาสพักผ่อน
จากมุมมองทั่วไป กฎหมายแรงงานของรัฐและท้องถิ่นสามารถช่วยให้พนักงานของคุณมีความสุขในตำแหน่งของพวกเขา เพราะมันแสดงให้เห็นว่าคุณใส่ใจเกี่ยวกับความเป็นอยู่ที่ดีของพวกเขาและต้องการให้พวกเขาสร้างสมดุลระหว่างการทำงานและชีวิตที่ดีต่อสุขภาพ นอกจากนี้ยังช่วยยืดอายุการทำงานของพวกเขาและทำให้พวกเขารู้สึกมีแนวโน้มที่จะภักดีต่อคุณมากขึ้น คนงานที่พอใจมีแนวโน้มที่จะไม่ออกจากตำแหน่งของตน ซึ่งหมายความว่าคุณจะประสบความสำเร็จมากขึ้นในโปรแกรมหรือโครงการการศึกษาของคุณ ดังนั้น นี่คือเหตุผลว่าทำไมการรู้เกี่ยวกับเวลาพักที่กำหนดโดยกฎหมายของรัฐของคุณ เช่น กฎหมายการพักงานในเมน จึงมีความสำคัญต่อความสำเร็จของคุณ
สำหรับข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับกฎหมายแรงงาน คุณสามารถเยี่ยมชม กระทรวงแรงงานสหรัฐฯ.
